Dan gaat het gordijn open en daar staat Amber Jansen van Galen in de spotlight met het gedicht IQ, daarna volgen duo’s van stadsdichters en maatjes met bijzondere gedichten. Vrijwel meteen voel ik me geraakt. Soms door het thema -‘Leven in het nu’- of de woorden, maar vooral omdat het verschil tussen de mens met en de mens zonder verstandelijke beperking lijkt weg te vallen, zodra het over kunst gaat. Maar voordat het allemaal te serieus wordt en mijn angst bewaarheid wordt -dat een hele middag op je stoel blijven zitten voor poëzie wel erg lang is-, komt presentator Art-Jan de Vries op. Met energie en humor, waarbij hij enige spot niet schuwt, wervelt hij over het podium en loodst hij het publiek moeiteloos door het uitermate afwisselende feestprogramma.
Ik kijk naar een strak gechoreografeerde act van de Witte Olifant en luister naar het muzikale duo The Mockingbirds. Zij brengen een lied ten gehore waarvan de tekst is samengesteld uit ingezonden gedichten, terwijl op een groot scherm illustraties verschijnen die live worden gemaakt door tekenaar Stijn Zeelenberg.
Ik geniet van de meeslepende manier waarop ArtORO zang, beeld en poëzie weet te combineren. Ik lach mee met de zaal als Art-Jan zowat in katzwijm valt wanneer ‘Goede Tijden-acteur’ Guido Spek het podium betreedt, om samen met Terts Brinkhoff, de fanfare en het publiek een spreekkoor te vormen voor het gedicht Onderweg van Oualid Benakcha. Ik zing luidkeels mee als Sebastiaan Mulder met de zaal het refrein van zijn lied Gedicht voor jou oefent. Ook de Friese zangeres Elske DeWall weet het publiek mee te krijgen, met het lied Modder en met een lied over verliefdheid. De teksten zijn afkomstig van dichters uit Drogeham en zij staan dan ook, een beetje onwennig, samen met Elske vol in de spotlights. Het ontroert me.
Maar de tranen springen mij pas echt in de ogen als Manuel Poelstra zijn podiumact begint. Hij staat met zijn rug naar het publiek, draait zich dan om en zegt met krachtige stem: “Niet verstandelijk beperkt, maar verstandelijk verrijkt.”
De middag vliegt voorbij. Voor ik het weet verzamelt de jury, bestaande uit Ted van Lieshout, Erik Jan Harmens, Vera Bergkamp en Ester Naomi Perquin, zich op het podium voor de prijsuitreiking. Maar niet nadat ze elk hun persoonlijke parel hebben laten horen, de themaprijs hebben uitgereikt en de dichters naar voren hebben gehaald die een eervolle vermelding verdienen. “Had je dit verwacht?” informeert Art-Jan als de winnaar van de eerste prijs, Angelique Groen, het podium beklimt. “Ja”, antwoordt Angelique nuchter en eerlijk. Ze kan niet lezen, daar gaat het gedicht nu juist over, maar luistert tevreden naar de voordracht van:
LETTERS
Letters: het zijn rondjes vierkantjes streepjes met of zonder puntjes dicht bij elkaar of met veel wit ertussen Letters maken wit papier mooier Ik kan niet lezen.
Een van de prijzen is de dichtbundel ‘Waar ik weg waai’, waarin 156 van de bijna duizend inzendingen zijn terug te lezen. Niet alleen de winnaars van de poëziewedstrijd krijgen ‘m, álle dichters worden naar voren geroepen en krijgen een exemplaar. Meedoen is belangrijker dan winnen.
De zaal klapt en juicht voor de eindeloos toestromende rij dichters die nu stralend op het podium staan. Het past maar net. De fanfare Blij met muziek vertrekt musicerend naar de foyer. Terwijl ik mijn tas van de grond pak, hoor ik schuin achter mij een jonge man enthousiast zeggen: “Ik ga de volgende keer meedoen. Dus ik ga morgen meteen al beginnen te… te…’ Hij maakt een schrijfgebaar. “Want ik vond het zó leuk!” Dit is waarom Het Andere Gedicht er is, realiseer ik me. Omdat het infecteert met het poëzievirus. Inspireert. Mensen een stem geeft.
Terwijl de bekende Nederlanders in de zaal handtekeningen uitdelen en bereidwillig poseren voor talloze mobiele telefoons, schuifel ik in de stoet mensen naar de foyer, waar blije gezichten, hapjes en drankjes, voordrachten op een klein podium, een poëziewand met silentpoetry, de koffer van atelier Appingedam en vele andere poëzieactiviteiten de feestelijke stemming nog even in stand houden. Na ruim tweeenhalf uur verdwijnen de bezoekers richting uitgang. Moe en geïnspireerd. Met een goodiebag vol mooie herinneringen voor onderweg waai ik weg, naar huis.
Anita Drost
Wordt vervolgd met een foto-album, filmpjes en een filmcompilatie van Het Andere Gedicht Groot Poëziefeest. Voor meer: volg Het Andere Gedicht op www.facebook.com/hetanderegedicht
De dichtbundel Waar ik weg waai en poëziekaarten zijn te bestellen via: Foto's: Claudia Kamergorodski Special Arts bevordert de kunst- en cultuurparticipatie door mensen met een handicap en zet zich in voor de ontplooiing van hun pure talenten. Naast de organisatie van projecten biedt Special Arts een structureel platform aan het beeldende werk van buitengewone kunstenaars via een galerie en kunstuitleen.
Het Andere Gedicht 2017/2018 wordt georganiseerd door Special Arts in samenwerking met het Poëziepaleis en Blindschelders & Raadsman en mede mogelijk gemaakt door: Stichting Dioraphte, Fonds21, Fonds verstandelijk gehandicapten, VSBfonds, Jij maakt het mee, NSGK, Stichting SFO, RDO Balije van Utrecht, Cornelia-Stichting, K.F. Hein Fonds, Stichting Elise Mathilde Fonds, Dr. C.J. Vaillant Fonds, Fundatie Luden van Stoutenburg, Pasman Stichting, Innovatiefonds Zorgverzekeraars, Stichting Sociaal Cultureel Fonds De Amersfoortse, Stichting De Boom, Gemeente Hilversum, J.E. Jurriaanse Stichting, Prins Bernhard Cultuurfonds Groningen-Het Mijndershuis Fonds, Gemeente Groningen, Stichting Sinnigefonds, Gemeente Amersfoort, Van den Muijsenbergh-Fonds, Rabobank Amersfoort Eemland.
|
| Bezoekadres T: 033 43 28 033
|
|