Blog
Speciale gasten in het museum

door Else Siemerink

 

 

Op vrijdagochtend komt er een gezellige groep jongeren het museum binnen. Het zijn leerlingen van de Heldringschool, een school voor speciaal onderwijs in Amsterdam. Druk banen ze zich een weg door de ingang. Ze krijgen een rondleiding door het museum en mogen daarna zelf aan de slag met verf. Zoals inmiddels een gewoonte gaan de leerlingen een vogel schilderen. Maar eerst inspiratie opdoen.

 

Pim Mager en Han Vellekoop, twee vrijwilligers van Museum Jan van der Togt, ontfermen zich – samen met de begeleiders – over de groep. Voordat het over de kunst van de genomineerden van de Special Award 2015 gaat, worden de leerlingen gewezen op de uitgebreide collectie kunst van het museum. Het roept veel reacties op. “Als jullie het geld hadden, zouden jullie dit dan zelf ook kopen?” Daar wordt over getwijfeld. Een van de leerlingen zegt: “Ik zou het niet kopen, ik zou arme mensen helpen.” Maar desondanks zijn ze wel onder de indruk van de kunstwerken.

 

Pim legt uit dat de kunst in de tentoonstelling van de Special Award 2015 is gemaakt door mensen die net als zij niet goed kunnen leren, maar wel heel veel talenten hebben. En dan begint de rondleiding langs de werken van de genomineerden. De eerste schilderijen zijn meteen onderwerp van discussie. “Welke dieren zien jullie op de doeken?” Iedereen lijkt wat anders in de vogelachtige dieren te ontdekken: “Papegaai?” “Pinguïn?” “Kaketoe?” “Ze lijken op de pinguïns uit de film De Pinguïns van Madagaskar!” Maar de conclusie is dat het een papegaaiduiker is. Dat verraadt het titelbordje althans.

 

Als Pim vervolgens uitlegt dat de kunstenaar van deze schilderijen zichzelf Bosmuis noemt en er daarom op elk schilderij een bosmuis staat, moeten de leerlingen een beetje lachen. Pim legt uit dat dit eigenlijk betekent dat de schilderijen zelfportretten zijn. En dat vinden de leerlingen duidelijk een interessante gedachte. Ze zijn er even stil van.

 

Ondertussen hebben de leerlingen een kaart gekregen waarop een detail staat van een kunstwerk. “Waar hangt dat werk?” Al snel hebben ze het ontdekt. Het is het werk van Karen Koeslag, wat ook op de cover van de publicatie staat. Ze zien er kwallen op; “dat zijn dieren met elektriciteit!”

 

De tocht langs de werken lijkt een grote ontdekkingsreis. Vooral de vele dieren op de doeken vallen de leerlingen op. Ze zijn een constante bron van fascinatie. En gedurende de rest van de rondleiding wordt er dan ook flink gekletst en gediscussieerd, over alles wat de leerlingen zien en vinden. Dat is een heleboel.

 

Daarna rusten ze uit met appelsap uit een wijnglas. Als er door een van de begeleiders wordt gevraagd naar wat ze tot nu toe van het museum vinden, dan steken ze netjes hun hand op om vervolgens te roepen: “Prachtig!” “Leuk!” “Goed!” “Interessant!” Een van de leerlingen weet zelfs te zeggen dat ze het veel leuker vindt dan een pretpark. En de verbazing over de hoeveelheid kunstwerken is ook groot: “Zijn hier echt 156 kunstwerken?! Zoveel?!”

 

In de tuin vallen de kunstwerken van Rob Brünnmayer op. Windmobiles die prachtig door de wind in beweging worden gebracht. En als de leerlingen horen dat de kunstenaar zelf rondloopt in het museum, zijn ze niet meer te houden. Rob moet iedereen een handtekening geven.

 

En dan is het hun eigen beurt om kunst te maken. En toen was het voor het eerst muisstil. Iedereen schildert in opperste concentratie een kleurrijke vogel.

 

 

 

De vogel is een terugkerend element in de tentoonstelling van Special Award 2015. En speciaal om die reden is er een prijsvraag uitgeschreven die op dit thema ingaat. Nieuwsgierig? Meedoen? Lees meer informatie op onze blogpagina d.d. 19 november.